ΜΕΤΑΛΛΑ

Καθηγητής: Ν. Διπλάρης                                                           

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΞΥΛΙΝΩΝ ΠΝΕΥΣΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

ΥΛΙΚΑ-METAΛΛΑ

Ονομάζονται τα χημικά στοιχεία, που είναι ανώτερα από τα άλλα σε στερεότητα, στο ειδικό βάρος, στη λάμψη, στην αντοχή και είναι καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού.
Διακρίνονται σε πολύτιμα και μη, μέταλλα καθώς και σε κράματα δύο ή περισσότερων μετάλλων.

                                                               Πολύτιμα Μέταλλα

Πολύτιμα Μέταλλα ονομάζονται : ο Χρυσός, ο Άργυρος, ο Λευκόχρυσος(πλατίνα)

ΧΡΥΣΟΣ

ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ:
Σύμβολο: Au
Σημείο Τήξεως 1064 C
Σημείο Ζέσεως 2808 C
Πυκνότητα 19,5 g/ml
Έτος ανακάλυψης: Είναι γνωστός από την αρχαιότητα.
Είναι στερεό, ευγενές μέταλλο, κίτρινου χρώματος, πολύ ελάσιμο.

ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ
Η ύπαρξή του παρατηρείται από πάρα πολύ παλιές εποχές, βρίσκεται στη φύση σπάνια σε ορυκτά. Συνήθως είναι ελεύθερος (αυτοφυής) σε πρωτογενή κοιτάσματα, σε χαλαζιώδεις φλέβες υδροθερμικής προέλευσης ή σε δευτερογενή κοιτάσματα που προέρχονται από τη διάλυση των πρώτων και ονομάζονται χρυσοφόροι ψαμμίτες. Κύριοι παραγωγοί είναι η Νότια Αφρική, η Ρωσία, ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Αυστραλία.

ΧΡΗΣΕΙΣ
Καθώς είναι μαλακό μέταλλο, χρησιμοποιείται σε κράματα με χαλκό και ασήμι. Λευκός χρυσός είναι το όνομα διαφόρων κραμάτων που χρησιμοποιούνται στη χρυσοχοΐα τα οποία περιέχουν χρυσό, παλλάδιο, ασήμι, νίκελ, τσίγκο κ.ά. Εκτός από τη χρυσοχοΐα, ο χρυσός χρησιμοποιείται και στην κατασκευή μουσικών πνευστών οργάνων υψηλής ποιότητας, τη χημεία, στο κλώσιμο των συνθετικών ινών, στις ηλεκτρικές επαφές κτλ. Ο χρυσός χρησιμοποιήθηκε ως νόμισμα από την αρχαιότητα. Έγινε πιο σπάνιος κατά τον Μεσαίωνα, τέθηκε κατά μέρος στο δυτικό κόσμο προς όφελος του ασημιού, χρησιμοποιούνταν όμως κι αυτός μέχρι το τέλος του 18ου αι. (διμεταλλισμός). Με την ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων μεταξύ του 1848 και των αρχών του 1900 (Καλιφόρνια, Αυστραλία, Νότια Αφρική, Κολοράντο, Αλάσκα) έγινε η εισαγωγή του χρυσού μονομεταλλισμού σχεδόν σε όλες τις χώρες.

ΑΡΓΥΡΟΣ

ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ:
Σύμβολο: Ag
Σημείο Τήξεως 962 C
Σημείο Ζέσεως 2212 C
Πυκνότητα 10,5 g/ml
Χημικό στοιχείο, στερεό, μέταλλο, με χαρακτηριστική λάμψη.
Ο καθαρός άργυρος είναι μαλακό και εύπλαστο μέταλλο, τόσο ώστε μπορεί να κοπεί σε διάφανα φύλλα. Παρουσιάζει μεγάλη θερμική και ηλεκτρική αγωγιμότητα, καθώς και αντοχή στη διάβρωση. Έχει μεγάλη ανακλαστική ικανότητα.
ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ
Κυριότερες χώρες παραγωγής είναι το Μεξικό, ο Καναδάς, το Περού, οι Η.Π.Α., η Ρωσία, η Αυστραλία, η Χιλή, η Γερμανία και η Βολιβία.


ΧΡΗΣΕΙΣ
Ο άργυρος χρησιμοποιείται ευρέως στη χημική και ηλεκτροτεχνική βιομηχανία καθώς και την κατασκευή μουσικών πνευστών οργάνων υψηλής ποιότητας. Ακόμη, επιστρώνονται με άργυρο κάποια υλικά για διακοσμητικούς σκοπούς ή για προστασία. Κράματα αργύρου με χαλκό χρησιμοποιούνται για σερβίτσια και σκεύη, καθώς και για νομίσματα και μετάλλια.


ΛΕΥΚΟΧΡΥΣΟΣ(πλατίνα)

ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ:
Σύμβολο: Pt
Σημείο Τήξεως 1772 C
Σημείο Ζέσεως 3827 C
Πυκνότητα 21,5 g/ml
Έτος ανακάλυψης: 1700
Είναι στερεό ελάσιμο μέταλλο λευκού-γκρίζου χρώματος.
ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ
Είναι παρόν στη φύση μαζί με μέταλλα της ομάδας του (ρουθήνιο, ρόδιο, παλλάδιο, όσμιο και ιρίδιο) και επίσης με σίδηρο, χαλκό, χρυσό, νικέλιο κλπ. Εξάγεται με τον καθαρισμό της προσχωματικής άμμου και λαμβάνεται καθαρό από το νερό. Σημαντικά κοιτάσματα υπάρχουν στα Ουράλια Όρη, στη Νότια Αμερική, στην Καλιφόρνια, στην Αυστραλία.

ΧΡΗΣΕΙΣ
Λόγω της χημικής αδράνειας της, η πλατίνα, εκτός από τη χρυσοχοΐα, χρησιμοποιείται στις χημικές συσκευές, στην ηλεκτρική βιομηχανία καθώς και την κατασκευή μουσικών πνευστών οργάνων υψηλής ποιότητας. Χρησιμοποιείται ευρέως ως καταλύτης σε χημικές αντιδράσεις.


                                                    Άλλα μέταλλα

ΧΑΛΚΟΣ

ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Σύμβολο: Cu
Σημείο Τήξεως 1083 C
Σημείο Ζέσεως 2567 C
Έτος ανακάλυψης: Είναι γνωστός από την αρχαιότητα.
Είναι στερεό μέταλλο χαρακτηριστικού κοκκινωπού χρώματος. Είναι λιγότερο σκληρός από το σίδηρο και πολύ εύκαμπτος. Είναι ο καλύτερος αγωγός θερμότητας και ηλεκτρισμού (μετά τον άργυρο).
ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ
Είναι μέταλλο που χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα, πριν από το σίδηρο. Συχνά βρίσκεται στη στοιχειώδη κατάσταση και κάποια ορυκτά του είναι οξείδια. Τα ορυκτά του χαλκού είναι πολλά, αλλά αυτά των οποίων η αφθονία επιτρέπει τη βιομηχανική εκμετάλλευση είναι λίγα. Πολύ σημαντικά κοιτάσματα ορυκτών χαλκού υπάρχουν, εκτός από τις Η.Π.Α., στη Χιλή, τη Ζάμπια, το Ζαΐρ, τη Ρωσία και τον Καναδά.

ΧΡΗΣΕΙΣ
Χρησιμοποιείται στη δημιουργία νημάτων ποικίλης διαμέτρου, που χρησιμεύουν στη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας και στην κατασκευή ηλεκτρικών μηχανών, αγωγών και θερμαντικών συσκευών, χαρακτικών πλακών και κραμάτων μετάλλων ποικίλης χρήσης, μεταξύ των οποίων είναι ο ορείχαλκος και ο μπρούντζος. Ο ορείχαλκος αποτελείται από χαλκό και τσίγκο σε διάφορες αναλογίες. Τα κράματα χαλκού-κασσίτερου ονομάστηκαν μπρούντζοι και περιέχουν χαλκό σε ποσοστό από 5 έως 18%.
Τέλος, χρησιμοποιείται στην κατασκευή μουσικών πνευστών οργάνων καθώς και αποστακτήρων αλκοολούχων ποτών.


ΨΕΥΔΆΡΓΥΡΟΣ

ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Σύμβολο: Zn
Έτος ανακάλυψης: 1500
Είναι στερεό, ελατό μαλακό μέταλλο, ανοιχτού γαλάζιου χρώματος.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Κατά τον 16ο αιώνα ο Παράκελσος αναγνώρισε τον ψευδάργυρο ως μέταλλο. Στην Ασία χρησιμοποιούνταν από την αρχαιότητα για την κατασκευή αντικειμένων.
ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ
Δεν βρίσκεται ελεύθερος στη φύση. Τα ορυκτά του είναι αρκετά διαδεδομένα. Σπουδαιότερα από αυτά είναι ο η καλαμίνα, ο σμιθσονίτης, ο ψευδαργυρίτης, ο σφαλερίτης, ο βουρτσίτης κ.ά.

ΧΡΗΣΕΙΣ
Έχει πολλές εφαρμογές, μεταξύ των οποίων η πιο διαδεδομένη είναι η ψευδαργύρωση που απορροφά περίπου το 1/3 της παραγωγής. Ένα τρίτο της παραγωγής χρησιμοποιείται ακόμη στα κράματα του χαλκού και στην κατασκευή χάλκινων πνευστών και άλλων αντικειμένων.

ΚΑΣΣΙΤΕΡΟΣ

ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Σύμβολο: Sn
Σημείο Τήξεως 232 C
Σημείο Ζέσεως 2270 C
Έτος ανακάλυψης: Είναι γνωστός από την αρχαιότητα.
Είναι εύτηκτο στερεό μαλακό μέταλλο αργυρόλευκου χρώματος, με χαρακτηριστική οσμή. Είναι ελατός και όλκιμος και μπορεί να κατεργαστεί εύκολα χωρίς θέρμανση.

ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ
Ο κασσίτερος βρίσκεται και ελεύθερος στη φύση, συνήθως όμως βρίσκεται ως ορυκτό.. Σημαντικά κοιτάσματα υπάρχουν στη Βολιβία, την Κίνα, την Αγγλία, το Μεξικό, κ.ά.
ΧΡΗΣΕΙΣ
Έχει μεγάλη αντοχή στις διαβρώσεις από οργανικές ενώσεις, γι’ αυτό και χρησιμοποιείται σαν μέσο προστασίας άλλων μετάλλων (χαλκού, σιδήρου) που χρησιμοποιούνται για συσκευασίες τροφίμων, για την κατασκευή κραμάτων (μπρούντζου), αμαλγαμάτων και άλλων.
Το ένυδρο κασσιτερώδες νάτριο χρησιμοποιείται σαν στυπτικό στη βαφική και για να κάνει το βαμβάκι ανθεκτικό στη φωτιά. Οργανικές ενώσεις του κασσιτέρου χρησιμοποιούνται σαν εντομοκτόνα στη γεωργία.

ΜΟΛΥΒΔΟΣ

ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Σύμβολο: Pb
Σημείο Τήξεως 328 C
Σημείο Ζέσεως 1740 C
Έτος ανακάλυψης: Είναι γνωστό από την αρχαιότητα.
Είναι στερεό μέταλλο λευκού υπογάλαζου χρώματος, πολύ μαλακό που γίνεται όμως σκληρό με την προσθήκη αντιμονίου, αρσενικού, χαλκού κλπ. Έχει σχετικά μικρή τιμή ηλεκτρικής αγωγιμότητας. Τα προϊόντα του μολύβδου είναι όλα τοξικά. Η δηλητηρίαση από μόλυβδο λέγεται μολυβδίαση.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο μόλυβδος είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Τον χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι στους σωλήνες νερού, στα κύπελλα .
ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ
Η ετήσια παραγωγή μολύβδου ξεπερνάει τα 3 εκ. τόνους και προέρχεται, κυρίως, από τις Η.Π.Α., το Καζακστάν, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Κίνα, το Περού και το Μεξικό.
ΧΡΗΣΕΙΣ
Τα κράματα του μολύβδου είναι πολύ χρήσιμα. Το κράμα με κασσίτερο χρησιμοποιείται για συγκολλήσεις (καλάι). Το κράμα με αρσενικό χρησιμοποιείται για σκάγια κυνηγιού. Το κράμα με κασσίτερο και αντιμόνιο χρησιμοποιείται στα τυπογραφικά στοιχεία. Με μορφή καθαρού μετάλλου, ο μόλυβδος βρίσκει εφαρμογή στην κατασκευή υδροσωλήνων και θηκών για την προστασία των ηλεκτρικών και τηλεφωνικών αγωγών. Χρησιμοποιείται επίσης στην παραγωγή προστατευτικών καλυμμάτων για τις ακτίνες Χ και την πυρηνική ακτινοβολία. Το οξείδιο του μολύβδου (PbO) χρησιμοποιείται στην υαλουργία, την κεραμική και την κατασκευή χρωστικών ουσιών. Το μικτό οξείδιο του (Pb3O4) είναι το γνωστό «μίνιον» που χρησιμοποιείται ως αντιοξειδωτικό βερνίκι. Η χρήση του θεωρήθηκε αντιοικολογική, αλλά είναι ακόμα πολύ διαδεδομένη.

ΝΙΚΕΛΙΟ

ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Σύμβολο: Ni
Σημείο Τήξεως 1453 C
Σημείο Ζέσεως 2732 C
Έτος ανακάλυψης: 1751
Είναι στερεό μέταλλο γκρίζου χρώματος. Είναι σιδηρομαγνητικό υλικό. Μορφοποιείται εύκολα με ή χωρίς θέρμανση, είτε με χρήση διαφόρων μηχανημάτων.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Ανακαλύφθηκε το 1751 από τον σουηδό μεταλλειολόγο Άλεξ Φρέντικ Κρόνστεντ. Χρησιμοποιούνταν από την αρχαιότητα, ως κράμα, από τους κινέζους.
ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ
Δεν είναι πολύ διαδεδομένο στη φύση (0,016% w/w του γήινου φλοιού), υπάρχει όμως σε αρκετά ορυκτά είτε καθαρό είτε με μορφή ενώσεων. Τέτοια ορυκτά είναι ο νικελίτης, ο πεντλανδίτης, ο γκαρνιερίτης, κ.ά.
ΧΡΗΣΕΙΣ
Χρησιμοποιείται ευρέως παρά το μεγάλο κόστος, είτε σε καθαρή μορφή είτε σε κράμα. Καθαρό χρησιμοποιείται για την επικάλυψη μεταλλικών και μη μεταλλικών αντικειμένων. Αποτελεί εξαιρετικό καταλύτη για πλήθος αντιδράσεων. Το νικέλιο χρησιμοποιείται κατά κόρον για την παρασκευή κραμάτων (άνω των 3000 ειδών), ανάμεσα στα οποία και ο χάλυβας. Τα κράματα νικελίου- χρωμίου χρησιμοποιούνται για την κατασκευή θερμαντικών μέσων. Τα κράματα νικελίου-καδμίου χρησιμοποιούνται στην κατασκευή μπαταριών.


Κράματα:


ΟΡΕΙΧΑΛΚΟΣ
Κράμα χαλκού ψευδαργύρου.
Ο ψευδάργυρος είναι σε περιεκτικότητα μέχρι 50%. Η πιο συνηθισμένη περιεκτικότητα σε ψευδάργυρο είναι 20-25 % οπότε το κράμα λέγεται κίτρινος χαλκός και είναι ο ορείχαλκος που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία.
Για να βελτιωθούν οι ιδιότητες του προσθέτονται σε μικρές ποσότητες άλλα μέταλλα (σίδηρος, μαγγάνιο, κασσίτερος, νικέλιο, αργίλιο, κ.ά.), οπότε δημιουργούνται ειδικά κράματα ορειχάλκου. Με την προσθήκη Νικελίου(Ni) επιτυγχάνεται απόχρωση πλησιέστερη στο λευκό, υψηλότερο σημείο τήξης και το χρησιμοποιούμε στην κατασκευή μαθητικών φλάουτων και κλειδιών άλλων μουσικών οργάνων. Ο ορείχαλκος είναι κράμα που επεξεργάζεται εύκολα, είτε με θέρμανση είτε εν ψυχρώ.
ΧΡΗΣΕΙΣ
Χρησιμοποιείται για την κατασκευή μηχανικών εξαρτημάτων, βιδών, καλύκων φυσιγγίων, μουσικών οργάνων, κοσμημάτων, διακοσμητικών αντικειμένων.

Ορείχαλκος ονομάζονται και άλλα κράματα του χαλκού, στα οποία μπορεί να υπάρχουν, αλλά και να μην υπάρχουν, μικρές ποσότητες κασσίτερου ως προσθήκη: ορείχαλκος του αλουμινίου (κυπραλουμίνιο), του βηρυλλίου (κυπροβηρύλλιο), του μαγνησίου (κυπρομαγνήσιο), του πυριτίου, κλπ.

Μπρούτζος
Κράμα χαλκού και κασσίτερου, με προσθήκη ή όχι και άλλων στοιχείων, όπως ψευδάργυρος, μόλυβδος, φώσφορος, νικέλιο. Ορείχαλκος ονομάζονται και άλλα κράματα του χαλκού, στα οποία μπορεί να υπάρχουν, αλλά και να μην υπάρχουν, μικρές ποσότητες κασσίτερου ως προσθήκη: ορείχαλκος του αλουμινίου (κυπραλουμίνιο), του βηρυλλίου (κυπροβηρύλλιο), του μαγνησίου (κυπρομαγνήσιο), του πυριτίου, κλπ. Το σημείο τήξης κυμαίνεται από 900-950οC. Είναι καλός αγωγός της θερμότητας και του ηλεκτρισμού και παρουσιάζει μεγάλη αντοχή σε τριβή. Η αναλογία του κασσιτέρου δεν ξεπερνάει το 33%. Η σκληρότητα του αυξάνει ανάλογα με την αναλογία σε κασσίτερο. Δεν είναι ελατός ούτε όλκιμος, είναι κατεργάσιμος και χυτεύεται εύκολα. Χρησιμοποιείται κατά κόρον σε βιομηχανικές εφαρμογές, όπως για παράδειγμα η κατασκευή μηχανολογικών εξαρτημάτων, κρουνών, γρασαδόρων, ρεκόρ φρένων, κουζινέτων, περικοχλίων κίνησης κ.λ.π. Χρησιμοποιούνται σε εξαρτήματα αντοχής σε οξείδωση όπως έλικες πλοίων, εξαρτήματα χημικών βιομηχανιών κ.λ.π.

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
Εποχή του Μπρούντζου: προϊστορική περίοδος ανάμεσα στην εποχή του Χαλκού και την εποχή του Σιδήρου, που ανάγεται στην 3η χιλιετηρίδα π. Χ. για τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής και στην 2η χιλιετηρίδα περίπου για την Δυτική Ευρώπη. Σ’ αυτή την περίοδο, ως συνέπεια της ανακάλυψης της διαδικασίας τήξης του κράματος χαλκού και κασσιτέρου, διαδόθηκε η χρήση όπλων και εργαλείων από χαλκό και παράλληλα ξεκίνησαν οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ διαφορετικών εθνών.

ΧΑΛΥΒΑΣ

Κράμα μετάλλου που περιέχει άνθρακα μέχρι 2% περίπου. Είναι δυνατόν να περιέχει κι άλλα υλικά όπως πυρίτιο, μαγγάνιο, νίκελ, χρώμιο, μολυβδαίνιο, θείο και φώσφορο. Οι ιδιότητες του χάλυβα εξαρτώνται από τη χημική σύνθεση του υλικού (ποσοστό άνθρακα όπως και ποσοστό και είδος των πρόσθετων στοιχείων). Ανάλογα με τη χρήση του, ο χάλυβας διαιρείται σε γενικών και ειδικών χρήσεων. Αυτή η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει το χάλυβα κατασκευών, το ανοξείδωτο ατσάλι (που περιέχει νίκελ και χρώμιο και είναι ανθεκτικό στην οξείδωση και στη διάβρωση),το χάλυβα για εργαλεία και το χάλυβα για ιδιαίτερα εξειδικευμένες χρήσεις. Το ατσάλι παραλαμβάνεται από καθαρισμό χυτοσιδήρου, από θραύσματα ατσαλιού και σιδήρου και από ορυκτά σιδήρου

ΑΥΛΟΣ

Καθηγητής: Ν. Διπλάρης                                                           

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΞΥΛΙΝΩΝ ΠΝΕΥΣΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

                                                                                                                                                                                                                                         

 

ΦΥΣΙΚΗ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΚΛΑΡΙΝΟΥ

Καθηγητής: Ν. Διπλάρης                                                           

Α.Τ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων

Τμήμα Τεχνολογίας Ήχου και Μουσικών Οργάνων

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΞΥΛΙΝΩΝ ΠΝΕΥΣΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

Κάθε λειτουργικό σύστημα[1] (στην προκειμένη περίπτωση, το κλαρίνο) τροφοδοτείται από μία πηγή ενέργειας.
Για το κλαρίνο, η πηγή ενέργειας είναι η ροή του αέρα που φυσάει ο οργανοπαίχτης.
Για να παίξει το κλαρίνο, η ροή του αέρα που εισέρχεται σε αυτό πρέπει να είναι ελεγχόμενη, και γι’αυτόν τον σκοπό είναι απαραίτητο το καλάμι. Μόλις ‘χτυπήσει’ η ροή του αέρα την ελεύθερη άκρη του καλαμιού, αυτό τρέπεται σε γρήγορη ταλάντωση και λειτουργεί σαν βαλβίδα η οποία ανοιγοκλείνει την κοιλότητα του επιστομίου[2].
Η κοιλότητα θεωρείται οτι ‘κλείνει’ όταν το καλάμι, πάνω στην κίνησή του (η οποία μοιάζει με αυτή ενός ταλαντευόμενου χάρακα στην άκρη ενός τραπεζιού), ακουμπάει στιγμιαία την άκρη του λεπτού χείλους του επιστομίου. Τότε η κοιλότητα του επιστομίου απομονώνεται, στιγμιαία, από τον εξωτερικό αέρα και η επαφή καλάμι-χείλους επιστομίου θέτει το εξωτερικό όριο της στήλης του αέρα εντός του κλαρίνου. Επειδή η επαφή αυτή επαναλαμβάνεται πολλές φορές το δευτερόλεπτο, ο σωλήνας του κλαρίνου συμπεριφέρεται ακουστικά σαν να είναι κλειστός στο σημείο αυτό.
Ανάλογα με το είδος των ταλαντώσεων του καλαμιού, καθορίζονται εν μέρει η τονικότητα και το ηχόχρωμα της παραγόμενης νότας. Το γρήγορο ‘ανοιγοκλείσιμο’ της κοιλότητας του επιστομίου δημιουργεί διαδοχικές εναλλαγές υψηλής και χαμηλής πίεσης μέσα στον σωλήνα, οι οποίες μεταδίδονται κατά μήκος του χάρη στην ελαστικότητα του αέρα.
Η διάδωση εναλλαγών πίεσης είναι, με άλλα λόγια, η δημιουργία ηχητικών κυμάτων μέσα στο κλαρίνο, τα οποία μεταδίδονται στην ίδια ταχύτητα που διαδίδονται οι εναλλαγές πίεσης, και διανύουν επανειλλημένα μπρος-πίσω την απόσταση μεταξύ επιστομίου και καμπάνας. Η κίνηση αυτή των κυμάτων μεταξύ καμπάνας και επιστομίου δεν σημαίνει ότι τα ίδια τα μόρια του αέρα μέσα στον σωλήνα κινούνται και αυτά από επιστόμιο προς καμπάνα - δεν πραγματοποιείται μαζική μετακίνηση αέρα δηλ. δεν υπάρχει ρεύμα μέσα στον σωλήνα· τα μόρια του αέρα ‘πάλλονται’ – κινούνται πολύ γρήγορα πέρα-δώθε διατηρώντας μονίμως ένα σταθερό κεντρικό σημείο[3] όπως θα έκανε π.χ. μία χαρούμενη παρέα φίλων πιασμένη με τα χέρια στους ώμους πηγαίνοντας αριστερά-δεξιά στον ρυθμό του τραγουδιού (όλοι μαζί ταλαντεύονται ρυθμικά, αλλά ο καθένας παραμένει στην θέση του). Η ‘μετάδωση’ του κύματος είναι, στην ουσία, μία αλυσιδωτή κίνηση μορίων αέρα.
Γενικά, ο ήχος που βγάζουν όλα τα πνευστά όργανα είναι ενέργεια που μεταφέρεται από το όργανο στα αυτιά μας διαμέσου του αέρα με την μορφή κυμάτων και δεν είναι η ροή του ίδιου του αέρα από τα πνευμόνια του οργανοπαίχτη, προς το όργανο και από το όργανο προς τα αυτιά μας.
Ο αέρας που όντος φυσάνε οι οργανοπαίχτες πάνω στο επιστόμιο λειτουργεί μόνο σαν κινητήρια πηγή ενέργειας για το παλλόμενο καλάμι.
Κατά την εξάπλωση ηχητικών κυμάτων ,υπάρχει τριβή ανάμεσα σε διπλανά παλλόμενα μόρια αέρα, με αποτέλεσμα να χάνεται ενέργεια του κύματος και να μετατρέπεται σε θερμότητα.
Όσο μεγαλύτερη απόσταση διανύει το κύμα, τόσο περισσότερη ενέργεια χάνει, που σημαίνει ότι μειώνεται η ένταση του ήχου.
Για την ακρίβεια, ο ήχος χάνει 6dB ανά διπλασιασμό της απόστασης που έχει ήδη διανύσει[4].
Αυτή η σχέση έντασης-απόστασης αποκτά μεγαλύτερο νόημα εάν γνωρίζουμε την ταχύτητα διάδοσης ηχητικών κυμάτων διαμέσου του αέρα: κάτω από συνθήκες 20˚ Κελσίου και σε περιβάλλον εξωτερικού χώρου, τα ηχητικά κύματα εξαπλώνονται με μία ταχύτητα περίπου 343 μέτρων ανά δευτερόλεπτο - η γνωστή ταχύτητα του ήχου.
Όταν διαδίδονται ηχητικά κύματα χαμηλών συχνοτήτων σε ανοιχτό χώρο, η εξάπλωσή τους γίνεται με την μορφή ομόκεντρων κύκλων προς όλες τις κατευθύνσεις γύρω από την πηγή τους, και η ενέργεια που μεταφέρεται είναι περισσότερη απ’ ότι στις ψηλότερες συχνότητες, που σημαίνει ότι οι χαμηλοί ήχοι ακούγονται μέχρι πιο μακριά απ’τους ψηλούς.
Στις ψηλές συχνότητες, τα κύματα τείνουν να εξαπλώνονται προς μικρότερο εύρος κατευθύνσεων σε σχέση με τις χαμηλές, και η πορεία τους είναι ευαίσθητη σε τυχόντα ανακλαστικά και απορροφητικά εμπόδια.
Εάν σκεφτούμε το κλαρίνο σαν μηχανικό σύστημα, το παλλόμενο καλάμι τοποθετημένο πάνω στην επίπεδη επιφάνεια του επιστομίου είναι ο μηχανισμός εκκίνησης ταλάντωσης ολόκληρης της στήλης του αέρα η οποία αποτελείται από το σύνολο του όγκου αέρα της κοιλότητας του επιστομίου + του όγκου αέρα μέσα στον σωλήνα + του αέρα εσωκλειόμενου στις καμινάδες των τρυπών. Η στήλη του αέρα έχει τον ρόλο του αντηχείου[5] του συστήματος .
Το κλαρίνο είναι, κατ’ ουσίαν, ο συνδυασμός ενός μηχανισμού εκκίνησης με ένα αντηχείο(ο μηχανισμός εκκίνησης από μόνος του δεν αποτελεί μουσικό όργανο).
Το σχήμα του σωλήνα του κλαρίνου είναι κυλινδρικό κατα 2/3 του συνολικού του μήκους και θεωρείται κλειστός από την μία του άκρη, άρα ανήκει στην κατηγορία των κλειστών-ανοιχτών κυλινδρικών σωλήνων. Κατά συνέπεια, η πορεία των ηχητικών κυμάτων εντός του σωλήνα διέπεται από τους κανόνες φυσικής αυτής της κατηγορίας σωλήνων. Η ιδιαιτερότητα αυτών των σωλήνων, είναι ότι, θεωρητικά, παράγουν μόνο τις μονές συχνότητες της σειράς των αρμονικών.

1σύστημα’=μηχανισμός παραγωγής έργου (φυσική)
2 ‘κοιλότητα του επιστομίου’=ο κενός χώρος μέσα στο επιστόμιο που καταλαμβάνεται από αέρα
3 Εάν βλέπαμε τον παλμό των μορίων σε αργή κίνηση, θα βλέπαμε ένα μόριο να κινείται προς μία κατεύθυνση και να επιστρέφει στη θέση του, σπρώχνοντας το διπλανό μόριο το οποίο επίσης μετακινείται και επιστρέφει στην θέση του, σπρώχνοντας το παραδιπλανό μόριο...κ.ο.κ. το κύμα διαδίδεται από μόριο σε μόριο.
4 Εαν ας πούμε, ένα κύμα προχωράει χ εκατοστά κατά τη διάρκεια ψ δευτερολέπτων, μετά, όταν θα έχει προχωρήσει άλλα χ εκατοστά ακόμα, η έντασή του θα είναι μειωμένη κατά 6 dB.
5 ‘Αντηχείο’ (resonator) – μηχανική κατασκευή η οποία συντονίζεται σε ορισμένες συχνότητες. Στο κλαρίνο, και όλα τα πνευστά, το αντηχείο ‘εξαναγκάζεται’ να συντονιστεί στις συχνότητες του μηχανισμού εκκίνησης.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΑΞΟΦΩΝΟΥ

ΣΑΞΟΦΩΝΟ

Η παραγωγή του ήχου αρχίζει από τη στιγμή που ο σαξοφωνίστας τοποθετήσει το επιστόμιο στο στόμα του και φυσήξει, ώστε να περάσει αέρας ανάμεσα στο καλάμι και στο επιστόμιο. Από εκείνη την στιγμή ο αέρας που βρίσκεται στο επιστόμιο, ενώ αρχικά ήταν στάσιμος, αποκτά ταχύτητα προκαλώντας αύξηση της πίεσης. Η πίεση του αέρα στο στόμα του μουσικού είναι ίση ή λίγο μεγαλύτερη από τη πίεση της ατμόσφαιρας. Η διαφορά πίεσης ανάμεσα στο καλάμι και στο επιστόμιο υποχρεώνει το καλάμι να κλείσει σταματώντας τη ροή του αέρα Όταν διακοπεί η ροή αυτή, η ταχύτητα μηδενίζεται, το καλάμι ανοίγει και επομένως η πίεση του αέρα μέσα στο επιστόμιο ξαναπαίρνει την αρχική της τιμή.

Ο μουσικός φυσάει συνεχόμενα δημιουργώντας συνεχόμενη ταλάντωση μεταξύ καλαμιού και επιστόμιου.

Το επιστόμιο δημιουργεί διαδοχικά πυκνώματα και αραιώματα της πίεσης του αέρα. Αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται ηχητικά κύματα τα οποία διαδίδονται μέσα στο σωλήνα του σώματος του οργάνου.

Οι ταλαντώσεις όμως περιέχουν πολλές ασυνάρτητες μεταξύ τους συχνότητες, οι οποίες δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστες στο άκουσμα τους . Θα πρέπει να εξουδετερωθεί το μεγαλύτερο μέρος της ηχητικής ενέργειας που παράγει το επιστόμιο και να παραμείνουν μόνο οι συχνότητες εκείνες, που είναι ακέραια πολλαπλάσια μιας θεμελιώδους συχνότητας. Το ρόλο αυτό του (φίλτρου) αναλαμβάνει το σώμα του σαξοφώνου.Η γεωμετρική κατασκευή του οργάνου όσον αφορά στην παραγωγή των στάσιμων κυμάτων αποτελεί σημαντικό ρόλο..

Στο κωνικό σωλήνα του σαξοφώνου, ο οποίος είναι ανοιχτός και στα δύο άκρα του, οι συχνότητες είναι

Fn= u/2L όπου L είναι το μήκος του σώματος του σαξοφώνου , u είναι η ταχύτητα του ήχου στον αέρα και n ο αριθμός της συχνότητας ο οποίος είναι ακέραιος. Άρα λοιπόν, σε ένα σαξόφωνο με μήκος σωλήνα L=0,42m και με ταχύτητα αέρος u=350m/s, όταν έχουμε κλειστές όλες τις τρύπες έχουμε θεμελιώδη συχνότητα. F1=1Χ350/2Χ0,42 δηλαδή 416,6 Hz

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΑΞΟΦΩΝΟΥ

Το σαξόφωνο αποτελείται από τρία μέρη:

Το λαιμό, το κυρίως σώμα ,την καμπάνα.

Το κυρίως σώμα είναι ενωμένο με την καμπάνα .Ο λαιμός ενώνεται ξεχωριστά. Στην αρχή του λαιμού τοποθετείται το επιστόμιο.

Στον κορμό του οργάνου υπάρχουν:

Κλειδιά, βάσεις στήριξης, ελάσματα, άξονες βίδες, προφυλαχτήρες, φελλοί, τσόχες, τάπες.

Συνολικά υπάρχουν κατά προσέγγιση 220 εξαρτήματα και υλικά που λειτουργούν σε συνεργασία μεταξύ τους.

Οι τάπες, οι τσόχες, τα ελάσματα και οι φελλοί είναι υλικά τα οποία με το χρόνοφθείρονται και χρειάζονται αντικατάσταση।

Υλικά Κατασκευής Σαξοφώνου

Τα περισσότερα σαξόφωνα κατασκευάζονται από ορείχαλκο. Συνήθως 70% από χαλκό και 30% από ψευδάργυρο. Ανήκουν όμως στα ξύλινα πνευστά και όχι στα χάλκινα. Αυτό συμβαίνει διότι παρά τα ονόματα των κατηγοριών, τα όργανα διαχωρίζονται σε ξύλινα και χάλκινα σύμφωνα με τη μέθοδο παραγωγής του τόνου και όχι σύμφωνα με το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένα.

Ο ορείχαλκος χρησιμοποιείται για τη κατασκευή του σκελετού του οργάνου. Επίσης, χρησιμοποιείται στα καπάκια των κλειδιών, στις ράβδους που ενώνουν τα κλειδιά μεταξύ τους και στις μικρές βίδες, που συνδέουν τις ράβδους με το σώμα του οργάνου.

Τα ελατήρια, τα οποία είναι αυτά που αναγκάζουν τα κλειδιά να επιστρέψουν στη θέση τους μετά την απελευθέρωσή τους, κατασκευάζονται από χάλυβα. .

Αξίζει να αναφερθεί ότι από την εταιρία Grafton κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1950 σαξόφωνα από διαφορετικά υλικά όπως, το πλαστικό σαξόφωνο και σπάνια ξύλινα σαξόφωνα.

Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του οργάνου, οι κατασκευαστές εφαρμόζουν συνήθως ένα λεπτό επίστρωμα καθαρής ή χρωματισμένης λάκας ή ασημιού πάνω από τον γυμνό ορείχαλκο. Η επένδυση αυτή χρησιμεύει για την προστασία του ορείχαλκου από την διάβρωση που προκαλεί η υγρασία της ατμόσφαιρας και δίνει μία ωραία και ευχάριστη εμφάνιση στο όργανο.

Η καθαρή λάκα είναι το πιο συνηθισμένο υλικό που χρησιμοποιείται στις επιφάνειες των σαξοφώνων. Σήμερα για λόγους καλαισθησίας χρησιμοποιούνται διαφορετικοί χρωματισμοί λάκας όπως η μαύρη.

ΟΡΓΑΝΟΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΑΝ ΤΟ ΦΛΑΟΥΤΟ (1441-1799)

ΟΡΓΑΝΟΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΑΝ ΤΟ ΦΛΑΟΥΤΟ (1441-1799)

όνομα- έτος- πόλη

Ritter Hans 1441 Nuerenberg
Jacob 1467 Nuerenberg
Antonio 1479 Milano
Bayr Linhart 1534 Nuerenberg
Ringler Jorg 1538 Nuerenberg
Schmid Balthasar 1541 Nuerenberg
Wagenseil Augustin 1550 Nuerenberg

Hess B. Paul 1553 Breslau
Faber Wolf 1556 Muenchen
Braun Gabriel 1565 Nuerenberg
Drebs 1598 Leipzig
Hier S 1600 Venezia
Rafi 1600 Lyon
Creuzer Hans 1612 Nuerenberg
Hotteterre Jean 1640 Paris
Fh 1650 Augsburg
Settala Manfredo 1650 Milano
Vits H 1650 ?
Haka Richard 1661 Amsterdam
Van Heerde Jan J. 1670 Amsterdam
Lissieu 1672 Lyon
Koch Johann Michel 1673 Dresden
Hutten Isaak 1675 Dordrecht
Denner Ic 1678 Nuerenberg
Bressan Peter 1688 London
Bradbury Joseph 1689 ?
Boekhout Th. C. 1690 Amsterdam
Lonnegg 1690 Nuerenberg
Pelletier Charles 1690 Paris
Stanesby Thomas 1691 London
Dumont 1692 Paris
Hotteterre Jean 1692 Paris
Hotteterre Louis 1692 Paris
Hotteterre N. Cadet 1692 Paris
Naust 1692 Paris
Koch Siegfried 1696 Dresden
Rippert J Jacques 1696 Paris

Schell Johann 1697 Nuerenberg
Gahn Johann Benedikt 1698 Nuerenberg
Koenigsberger J. A. 1699 Roding
Ligthard Gerrit 1699 Amsterdam
Chevalier 1700 ?
Rottenburgh J. H. 1700 Bruxelles
Urquhart 1700 ?
Oberlender J. W. 1705 Nuerenberg
Denner I 1707 Nuerenberg
Fortier Louis J. B. 1708 Rouen

Lilly James 1708 Edinburgh
Meisenbach Wendelin 1708 Nuerenberg
Poerschmann 1708 Leipzig
Anciuti Joannes Maria 1709 Milano
Brown 1710 London
Delerablee 1710 Paris
Eichentopf J. H. 1710 Leipzig
Hail 1710 ?
Hemsing B 1710 Amsterdam
Id 1710 Nuerenberg
Keller 1710 Strasbourg
Klein 1710 ?
Klemm Johann 1710 Neukirchen

Koch J 1710 ?
Koch Johann 1710 ?
Lattee 1710 ?
Lmbert 1710 ?
Neale 1710 Dublin
Panon 1710 ?
Parent Michel 1710 Amsterdam
Reich B 1710 ?
Souch 1710 ?
Terton Engelbert 1710 Amsterdam
Van Der Maat F 1710 ?
Scherer 1711 Butzbach
Schlegel Christian 1712 Basel
Stanesby T. 1713 London
Hotteterre J. M. 1715 Paris
Bizey Charles 1716 Paris
Walch Georg 1716 Berchtesgaden
Bauer J. G. 1719 Leipzig
Palanca Carlo 1719 Turin
Eisenmenger J. G. 1722 Mannheim
Borkens Philip 1724 Amsterdam
Koenigsberger J. W. 1724 Roding
Beuker Jan Barend 1725 Amsterdam
Beukers Willem 1725 AmsterdamEerens Frank 1725 Bosch
Goddard 1725 ?
Wyne Robert 1725 Nijmegen
Biglioni 1730 Roma
Castel 1730 ?
Castel Giuseppe 1730 ?
Heller 1730 ?
Heller 1730 ?
Stinglwagner 1730 Triftern
Walch Lorenz I 1730 Berchtesgaden
Eisenmenger J. Chr. 1731 Mannheim
Harris William Bull 1731 London
Schuchart John Just 1731 London
Lot Pierre 1734 Couture

Lot Thomas Iii 1734 Paris
Oberlender J. W. 1735 Nuerenberg
Reinecke 1735 Braunschweig
Denner Johann David 1736 Nuerenberg
Hallet Benjamin 1736 London
Poerschmann J. R. 1736 Halle

Rydiger Johann Georg 1737 Bozen
Cahusac Thomas 1738 London
Oberlender Wendelin 1738 Nuerenberg
Konigsberger J. G. 1739 Roding
Quantz J. J. 1739 Berlin
Prover 1740 Turin
Heise J. C. 1741 Cassel

Lot Martin 1743 Paris
Rottenburgh Joannes Hyacinthus 1743 Bruxelles
Vincent Denis 1743 Paris
Crone Gottleib 1744 Leipzig
Grenser Carl A. 1744 Dresden
Hirschstein Mathaus 1744 Leipzig
Rottenburgh Ga 1744 Bruxelles
Clauss Bartholomae 1745 Muenchen
Potter 1745 London
Hartwig Christoph 1746 Leipzig
Rolander 1747 Berlin
Delusse Jacques 1748 Paris
Hartwig Johann G. 1748 Leipzig

Boollick T 1750 ?
Ghizzoni 1750 ?
Harris 1750 London
Hoffmann I 1750 ?
Lenglet 1750 ?
Liebau 1750 ?
Lindner 1750 South
Pfluger 1750 ?
Provet 1750 ?
Schuler 1750 ?
Schutze A 1750 ?
Simpson 1750 London
Weydemuller 1750 ?
Wyne Wilhelmus 1750 Nijmegen
Hauot Frederico 1751 Lisbon
Lohner Frierich I 1752 Nuerenberg
Lot Gilles 1752 Paris
Schlegel Jeremias 1752 Basel
Grundmann Jakob F. 1753 Dresden

Meisenbach Johann F. 1753 Nuerenberg
Schuchart Charles 1753 London
Thoma Wolfgang 1753 Bayreuth
Tromlitz Johann G. 1753 Leipzig
Gedney Caleb 1754 London
Mason John 1754 London
Krause 1755 Leipzig


Reinecke Johann 1756 Berlin
Engelhard Johann F. 1758 Nuerenberg
Willems J Baptiste 1758 Bruxelles
Santiago 1759 Rio
Eisenmenger Erasmus 1760 Mannheim
Eisenmenger G. P. 1760 Mannheim
Eisenmenger J. M. 1761 Mannheim
Hoe Johann W. 1762 Hof
Kusder Henry 1762 London
Freyer Cf 1763 Potsdam
Mandert 1763 Leipzig
Anthony 1764 Philadelphie
Baur Rocko 1764 Wien
Bride Richard 1765 London
Miller George 1765 London

Prudent Thierriot 1765 Paris
Crone Johann August 1766 Leipzig
Schuster Josef 1766 Schonbach
Godfroy Denis Aine 1768 Couture
Kricke Johann 1769 ?
Cotton Robert 1770 London
Parker John 1770 London
Kirst Friedrich G. A. 1772 Potsdam
Frolich 1775 Dettelbach
Grentzer 1775 Dresden

Lempp 1775 Wien
London 1775 London
Lott D 1775 Sachsen
Panormo Joannes 1775 Napoli
Steininger F 1775 Berlin
Xuriach 1775 Barcelona

Fritzsche J. A. 1776 Dresden
Lindh Abr 1776 Norrkoping
Longman Broderip 1776 London
Preston 1776 London
Proser 1777 London

Astor 1778 London

Milhouse 1778 Newark
Pryor Mathew 1778 Newcastle
Whitehead William 1778 Newcastle
Klein 1779 Coln
Lehmann Fw 1779 Berlin
Adler Johann Georg 1780 Breitenfeld
Baur Jakob 1780 Wien
Duval Michael 1780 Maastrich
Freyer Johann G. 1780 Potsdam
Grenser Carl A. 1780 Dresden
Kohler Johann Chr. 1780 Klingenthal
Woodward Michael 1780 Birmingham
Delusse Christophe 1781 Paris
Amlingue 1782 Paris
Porthaux D. A. 1782 Paris
Tuerlinckx 1782 Malines
Tortochot J Jacques 1783 Paris
Coppy Friderich 1784 Koebenhavn
Fentum 1784 London
Lotz Theodor 1784 Wien
Eisenbrandt J. B. 1785 Gottingen
Hale John 1785 London

Haupt Antonio Jose 1785 Lisbon
Christiani 1786 Amsterdam
Goulding 1786 London
Blume Johann Chr. 1787 London
Collier Thomas 1787 London
Milhouse W 1787 London
Sutter M 1787 Appenzell
Eisenmenger G. P. 1788 Mannheim
Liebel Chr. W. 1788 Dresden
Metzler Valentine 1788 London
Sattler Carl Wilhelm 1788 Leipzig
Wienn Nicolas 1788 Paris
Boie Johann Fr. 1789 Gottingen
Winckler J. Chr. 1789 Leipzig
Baumann Joseph 1790 Paris
Bernhart 1790 ?
Bertani Domenico 1790 Modena
Blockley John 1790 Ullesthorpe
Browne Ga 1790 London
Cabailh B 1790 ?
Clapisson 1790 Lyon
Cv 1790 Hallum
Elwe 1790 ?

Florio Pietro Grassi 1790 London
Freyer W 1790 Strasbourg
Gensac 1790 London
Hail 1790 Collingham
Hammig Christian G. 1790 Neukirchen
Hartley 1790 Nottingham
Herold Ig 1790 Klingenthal
Hetsch Carl F. 1790 Urach
Hirt 1790 ?
Kretschmar 1790 Neukirchen
Lederer Christian G. 1790 Neukirchen
Norman 1790 London
Ogl I 1790 Berchtesgaden
Paulus Cf 1790 Neukirchen
Prosser 1790 London
Prudent 1790 Anvers
Raingo 1790 Mons
Schumann 1790 ?
Schumann 1790 Wien
Thompson 1790 London
Ulrich Gm 1790 Leipzig
Winckler Ig 1790 Leipzig
Yon 1790 Paris
Fornari Andrea 1791 Venezia
Hammig Friedrich 1791 Wien
Lehnold Gottfried A. 1791 Leipzig
Otto Johann Georg 1791 Neukirchen
Blande Weller 1792 London
Cuvillier 1792 St Omer
Lohner Johann A. 1792 Nuerenberg
Magazzari F. E. A. 1792 Bologna
Camus 1793 Paris
Choulen 1793 Paris
Fleischmann Anton 1793 Baden
Abel 1794 Northampton
Lawson 1794 London
Waldhauser Johann G. 1794 Straubing
Hartmann Joh. Gottl. L. 1795 Hamburg
Kohlert Ignatz 1795 Graslitz
Pajot 1795 Jenzat


Boag 1796 London

Brustgrun M. Chr. E. 1796 Flensburg
Fuchs Joseph 1796 Graslitz
Grenser J. H. Wilh. 1796 Dresden
Rasche Friedrich W. 1796 Bremen
Conrad Severin 1797 Coln
Deazzi Pellegrino 1797 Venezia
Grassi Barnaba 1797 Milano
Colquhoun George 1798 Dublin
Hodsoll William 1798 London
Jehring 1798 Adorf
Larshoff Jacob Georg 1798 Koebenhavn
Longman Clementi 1798 London
Savary Pere 1798 Paris
Tauber Kaspar 1798 Wien
Catlin George 1799 Hartford
Harrack Franz 1799 Wien
Hirsbrunner 1799 Sumiswald
Merklein J. B. 1799 Wien
Vollhaber 1799 ?
Wigley Charles 1799 London

Wood James 1799 London